Хайко Алена Васiльеўна
Алена Васiлеўна нарадзiлася 9.01.1934 г. у вёсцы Лiхасельцы Пружанскага раёна Брэсцкай вобласцi ў сям’i сялян.
- Хто вас навучыў ткаць?
- Недзе з пяцi год мы гулялi так: залазiлi пад стол , да ножкi прывязвалi кудзелю i «пралi» на верацяно. Калi падрасла, стала назiраць , як прала, ткала мама, старэйшая сястра. Перш чым ткаць, трэба было пасеяць i апрацаваць лён. Праца гэта вельмi цяжкая. А ткаць пачыналi позняй восенню цi нават зiмой.
- З якiх год вы сталi ткаць самастойна?
- З 10 год пачала вучыцца ткаць ад старэйшай сястры Марыi (1929- 2002 гг). У 14 год ужо ткала пераборамi.
- Якое палатно ткалi?
- Пачыналi з простага двухнiтовага, бо з яго шылi сарочкi i самае неабходнае, далей палатно у кругi , у радочкi (на штаны).
- Як выкарыстоўвалiся вырабы вашай працы?
- Як я ўжо казала, перш за ўсё для адзення. Калi для гэтага палатна было дастаткова, тады пачыналi ткаць ручнiкi. Спачатку для бытавых патрэб, пасля для вяселляў i, нарэшце, каб упрыгожыць хату. З самых старых рэчаў захавалiся ў мяне два ручнiкi (1952 г.).
Настольнiкi ткалi ў чатыры нiты з дзвюх полак, злучалi прошвамi. Захаваўся ў мяне i настольнiк як узор ажурнага ткацтва (1903 г.).
Посцiлкi ткалi, каб упрыгожыць iмi хату. Гэтая праца захапляла. Суседка ўмела ткаць пераборамi, вучылiся ў яе, потым самi спрабавалi. Калi пайшла на пенсiю, з’явiлася больш часу i захацелася зноў ткаць.
- А дзе вы бралi ўзоры? Цi ўкладвалi вы ў iх якi-небудзь сэнс?
- Узоры бралi ў суседзяў, у сваякоў, з рэчаў, якiя траплялiся на вочы. Падбiралi колер, трошкi фантазiравалi. Мы не задумвалiся, што ўзор можа нешта значыць, проста бачылi, што гэта прыгожа.
- А зараз вы яшчэ сядзiце за кроснамi?
- У мiнулым годзе ткалi ходнiкi, палатно для мяшкоў.
- Цi ёсць у вас вучанiцы, якiм бы вы змаглi перадаць сваё ўменне?
- На жаль, мае ўнучкi жывуць далёка, але ў вёсцы ёсць аднадумцы, сярод якiх i маладая жанчына.
